стале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Станавіцца сталым, больш сталым. Чытаў я прагна,.. насычаўся, людзей пазнаваў, сам сталеў, мацаваўся. Шынклер. Што клікала нас? Мары? Так, яны. Але ж мары сталеюць, і тады, мабыць, кожны чалавек глядзіць на жыццё іншымі вачамі. Асіпенка.
сталёвы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і стальны. Сталёвая машына няўмольна рухалася .. [Зернавому] насустрач, не збаўляючы хуткасці. Нядзведскі. Прышпорваў я сталёвага каня, Што бушаваў, нібы гарачы кратэр. Макаль.
сталіні́т, ‑у, М ‑ніце, м.
1. Цвёрды сплаў, які выкарыстоўваецца для вырабу металарэзных інструментаў, для горнага бурэння і пад.
2. Загартаванае шкло павышанай трываласці для машын, самалётаў.
сталіні́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сталініту. Сталінітавая вытворчасць. // Зроблены са сталініту.
сталі́раваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад сталіраваць.
сталі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.
Спец.
1. Пакрыцца (пакрывацца) тонкім слоем сталі пры электролізе.
2. толькі незак. Зал. да сталіраваць.
сталі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Пакрыць (пакрываць) тонкім слоем сталі які‑н. прадмет пры дапамозе электролізу.
сталіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сталіраваць.
сталі́ца, ‑ы, ж.
Галоўны горад дзяржавы, месцазнаходжанне ўрада і ўрадавых устаноў. Сталіца Беларусі. □ На плошчы, ў сталіцы Сафіі, Дзімітраўскі ёсць маўзалей. Танк. Будучы студэнткай, .. [Таццяна] ездзіла туды [у Маскву] на экскурсію і таму шчыра перадавала свае ўласныя ўражанні аб сталіцы. Шамякін. // Пра які‑н. населены пункт як цэнтр чаго‑н. Блукаючы па Палессі, я заехаў у былую сталіцу партызанскага краю. Гэта не то мястэчка, не то рабочы пасёлак. Няхай.
сталі́ць, сталю, століш, століць; незак., што.
Слаць столь.