Verbum

ду́мпкар, ‑а, м.

Спец. Вагон, які сам разгружаецца. Каляя пракладзена, думпкары ёсць. Шынклер.

[Англ. dump-car.]

ду́мскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з дзяржаўнай або гарадской думай (гл. дума ​²). Думская фракцыя сацыял-дэмакратаў. Думская дзейнасць.

дум-ду́м, нескл., ж.

Разрыўная куля з крыжападобным надрэзам, якая наносіць цяжкія раненні.

[Ад назвы прыгарада г. Калькуты — Дум-Дум, дзе ўпершыню вырабляліся гэтыя кулі.]

дунга́не, ‑ган; адз. дунганін, ‑а, м.; дунганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. дунганкі, ‑нак; ж.

1. Найбольш шматлікая група кітайскай народнасці хуэй, якая жыве ў Паўночна-Заходнім Кітаі.

2. Народнасць, якая жыве ў Казахскай і Кіргізскай ССР і гаворыць на дунганскай мове (перасялілася ў 19 ст. з Кітая).

дунга́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дунганіна, дунган, належыць ім. Дунганская мова.

ду́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; заг. дунь; зак.

Разм. Аднакр. да дуць.

ду́пель, ‑я, м.

Птушка сямейства сяўцовых з тонкай доўгай дзюбай (жыве на балотах і заліўных лугах).

дупе́льца, ‑а, н.

Памянш. да дупло; невялікае дупло.

дуплава́тасць, ‑і, ж.

Наяўнасць дупла, дуплаў у чым‑н.

дуплава́ты, ‑ая, ‑ае.

З дуплом, з дупламі. Дуплаваты зуб. □ Дуплаватыя дзічкі сям-там раслі па полі. Чорны. Мужчыны ўвайшлі ў вёску і прыселі на тоўстай дуплаватай калодзе, што ляжала каля плота. Пальчэўскі.