Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

чыгун, , м.

  1. Сплаў жалеза з вугляродам, больш крохкі, менш коўкі, чым сталь.

    • Выплаўка чыгуну.
  2. Гаршчок з такога сплаву.

    • Паставіць ч. у печ.

|| памянш. чыгунок, і чыгунчык, .

|| прым. чыгунны, .

чыгуналіцейны, .

Які мае адносіны да выплаўкі чыгуну (у 1 знач.)

  • Ч. завод.

чыгуналіцейшчык, , м.

Рабочы, які займаецца выплаўкай чыгуну, ліццём чыгунных вырабаў.

чыгунаплавільны, .

Тое, што і чыгуналіцейны.

  • Ч. завод.

чыгуначнік, , м.

Работнік чыгуначнага транспарту.

|| ж. чыгуначніца, .

чыгунка, , ж.

  1. Рэйкавая дарога, прызначаная для руху паяздоў.

    • Пракласці чыгунку.
    • Рамонт чыгункі.
  2. Комплекснае транспартнае прадпрыемства, якое забяспечвае перавозку пасажыраў і грузаў па такой дарозе.

    • Працаваць дыспетчарам на чыгунцы.
  3. Чыгунная печка (разм.).

|| прым. чыгуначны, .