Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а е і л о р т у ы э ю

а д е л н р с т х ш я

фен, ✂, м.

Электрычны прыбор для сушкі валасоў нагрэтым паветрам.

феналогія, ✂, ж.

Раздзел біялогіі, які вывучае сезонныя з’явы ў жывой прыродзе, змены ў раслінным і жывёльным свеце, абумоўленыя зменай пор года і пагоднымі ўмовамі.

|| прым. феналагічны, ✂.

фенаменальны, ✂, ж. (кніжн.).

Выключны, незвычайны; выдатны па сваіх якасцях.

Фенаменальныя здольнасці.
Ф. голас.

|| наз. фенаменальнасць, ✂.

фенікс, ✂, м.

У некаторых старажытных міфалогіях: птушка, якая валодае здольнасцю спальваць сябе, а потым зноў узнікаць з попелу, з’яўляючыся сімвалам вечнага абнаўлення.

Узнік, як ф. з попелу.

феніл, ✂, м.

Радыкал 2 (у 2 знач.), які складаецца з пяці атамаў вадароду і шасці атамаў вугляроду, астатак бензолу, што ўваходзіць у склад многіх арганічных злучэнняў.

|| прым. фенілавы, ✂.

фенол, ✂, м.

Карболавая кіслата.

|| прым. фенолавы, ✂.

фенолаг, ✂, м.

Спецыяліст па феналогіі.

феномен, ✂, м. (кніжн.).

Незвычайная, асаблівая з’ява, рэдкі факт.
Пра чалавека, які адрозніваецца выдатнымі здольнасцямі, талентам.
- Ён быў феноменам розуму і высакароднасці.