Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

фелах, , м.

Селянін-земляроб у арабскіх краінах.

|| прым. фелахскі, .

фельд’егер, , м.

Ваенны або ўрадавы кур’ер для вельмі важных даручэнняў.

|| прым. фельд’егерскі, .

  • Фельд’егерская пошта.

фельдмаршал, , м.

У царскай і некаторых замежных арміях: вышэйшы генеральскі чын, а таксама асоба, якая мае такі чын.

|| прым. фельдмаршальскі, .

фельдфебель, , м.

У царскай і некаторых замежных арміях: званне старшага унтэр-афіцэра, памочніка камандзіра роты па гаспадарцы, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. фельдфебельскі, .

фельетаніст, , м.

Аўтар фельетонаў.

|| ж. фельетаністка, .

|| прым. фельетанісцкі, .

фельетон, , м.

Газетны або часопісны артыкул на злабадзённую тэму, у якім выкарыстаны гумарыстычныя і сатырычныя прыёмы выкладання.

|| прым. фельетонны, .

фельчар, , м.

Памочнік урача — асоба з сярэдняй медыцынскай адукацыяй.

|| ж. фельчарка, і фельчарыца, .

|| прым. фельчарскі, .

  • Фельчарскія курсы.

фелюга, , ж.

Невялікае паруснае бяспалубнае судна на паўднёвых морах.

|| прым. фелюжны, .