фельдфебель, , м.

У царскай і некаторых замежных арміях: званне старшага унтэр-афіцэра, памочніка камандзіра роты па гаспадарцы, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. фельдфебельскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)