Verbum

цвінтарэй, ✂, м.

Травяністая лекавая расліна сямейства гарычкавых з ярка-ружовымі кветкамі.

|| прым. цвінтарэевы, ✂.

цвісці, ✂; незак.

1. Пакрывацца кветкамі, раскрывацца, распускацца (пра кветкі).

   • Цвітуць вішні.
   • Цвітуць астры.

2. перан. Знаходзіцца ў стане фізічнага росквіту, быць здаровым, прыгожым.

   • Дзяўчына цвіце.

3. перан. Паспяхова развівацца, квітнець.

   • Цвіці, краіна наша!

4. Пакрывацца цвіллю.

   • Стаячая вада цвіце.
   • Хлеб цвіце.

|| наз. цвіценне, ✂.

цвыркаць, ✂; незак.

1. Утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра некаторых птушак і насякомых).

2. Утвараць гукі, падобныя на цвырканне птушак.

|| аднакр. цвыркнуць, ✂.

|| наз. цвырканне, ✂.

цвыркун, ✂, м.

Насякомае атрада прастакрылых, якое трэннем крылаў утварае строкат.

• У сенцах аж заходзіўся ц.

|| прым. цвыркуновы, ✂.

цвэгаць, ✂; незак. (разм.).

Ледзь дыхаць.

• Жонка памерла, і ён ледзь цвэгае.

цвяліцца, ✂; незак. (разм.).

Дражніцца, жартаваць.

цвяліць, ✂; незак.

1. Дражніць, раздражняць.

   • Ц. сабаку.
   • Ц. рану.

2. перан. Верадзіць, трывожыць.

   • Ц. успаміны.
   • Ц. душу.

|| зак. уцвяліць, ✂.

цвярдзець, ✂; незак.

1. Станавіцца цвёрдым, цвярдзейшым.

   • Ад холаду зямля пачала ц.

2. перан. Станавіцца непахісным, мужным, вынослівым.

   • З гадамі Сашка цвярдзеў і мужнеў.

|| зак. сцвярдзець, ✂ і зацвярдзець, ✂.

|| наз. зацвярдзенне, ✂.

|| наз. цвярдзенне, ✂.

цвярдыня, ✂, ж.

1. Крэпасць, умацаванае месца.

   • Брэсцкая крэпасць — наша ц.

2. перан. Цвёрдая апора.

   • Ц. міру.

цвярозасць, ✂, ж.

1. гл. цвярозы.

2. Стан цвярозага, разважлівага чалавека.