Verbum

горбіцца, ✂; незак.

Выгінаць спіну гарбом, сутуліцца.

• Г. пры хадзьбе.

|| зак. згорбіцца, ✂.

горбіць, ✂; незак.

Выгінаць гарбом, сутуліць.

• Г. спіну.

|| зак. згорбіць, ✂.

гордасць, ✂, ж.

1. Пачуццё ўласнай годнасці, самапавага.

   • Нацыянальная г.

2. Пра таго, кім (чым) ганарацца.

   • Сын — мая г.

3. Пачуццё задавальнення ад сваіх або чыіх-н. поспехаў.

   • Г. за сяброў.

4. Ганарыстасць, напышлівасць.

   • Яго абвінавачвалі ў празмернай гордасці.

гордзіеў, ✂.

Гордзіеў вузел гл. вузел.

горды, ✂.

1. Надзелены пачуццём уласнай годнасці, павагі да сябе.

   • Г. чалавек.

2. Поўны пачуцця задавальнення сабой.

   • Г. позірк.

3. Ганарысты, фанабэрысты.

   • Ласкавае цялятка дзвюх матак ссе, а гордае — ніводнай (прыказка).

горка​¹, ✂, ж.

1. гл. гара.

2. Этажэрка пірамідальнай формы для каштоўнай пасуды.

   • Хрустальная горка.

3. Сістэма пуцей з ухілам на чыгуначных станцыях, прызначаная для сартавання вагонаў (спец.).

4. Адна з фігур вышэйшага пілатажу, калі пры ўзлёце, ледзь адарваўшыся ад зямлі, набіраць вышыню.

   • Рабіць горку.

горка​².

1. безас. у знач. вык. Пры адчуванні горкага смаку.

   • Ад зёлак г. ў роце.

2. у знач. выкл. горка! Вокліч за вясельным сталом, калі просяць маладых пацалавацца (разм.).

горкасць, ✂, ж.

Тое, што і горыч.

горка-салёны, ✂.

1. Горкага і салёнага смаку.

   • Горка-салёная мікстура.

2. Пра ваду: які ўтрымлівае горкія, галоўным чынам сернакіслыя солі (спец.).

   • Горка-салёнае возера.

горкі, ✂.

1. Які мае своеасаблівы едкі смак.

   • Г. палын.
   • Горкае лякарства.

2. перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны.

   • Горкае жыццё.
   • Пераканацца на горкім вопыце.
   • Горкая праўда (непрыемная праўда).
   • Горкія слёзы (выкліканыя цяжкім жыццём).

◊

• Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.

• Горкі п’яніца (разм. неадабр.) — алкаголік.