Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

шчытны, .

Тое, што і шчыльны (у 1 знач.).

  • Ш. плот.

|| наз. шчытнасць, .

шчыток, , м.

  1. гл. шчыт.

  2. Прыстасаванне, якое надзяваецца ігракамі ў футбол ці хакей на галёнку для засцярогі ад удараў.

|| прым. шчытковы, .

шчэбень, , м.

Раздроблены камень для будаўнічых работ.

|| прым. шчэбеневы, .

шчэлепы, .

Тое, што і жабры.

|| прым. шчэлепны, .

шчэнная, .

Пра сабаку, ваўчыцу, лісу: цяжарная.

  • Ш. сука.

шчэпа, , ж.

  1. Чаранок высокагатунковага дрэва, які ўстаўляецца ў расшчэпленую частку расліны для прышчэпкі.

  2. Прышчэпленая расліна.

|| прым. шчэпавы, .

шчэпка, , ж.

Тонкая пласцінка, адколатая па слаі дрэва.

  • Яловыя шчэпкі.
  • Худы як ш.

шчэрыцца, ; незак.

Скаліцца, аскальваць зубы.

|| зак. ашчэрыцца, .

шчэрыць, ; незак.

Скаліць, аскальваць.

  • Ш. зубы.

|| зак. ашчэрыць, .

шыба, і шыбіна, , ж.

Кусок шкла, устаўлены ў аконную раму.

  • Разбіць шыбу.

|| прым. шыбавы, .