Verbum

цяўнік, ✂, м., зб. (разм.).

Тое, што і цяўе.

• Наламаць цяўніку.

цяцера, ✂, ж. (разм.).

1. Тое, што і цецярук.

2. перан. Пра някемлівага, няспрытнага чалавека (разм. неадабр.).

   • Глухая ц. (пра глухога чалавека).
   • Сонная ц. (пра вялага, соннага чалавека).

цяцерка, ✂, ж.

Самка цецерука.

цяць, ✂ і тнуць, ✂; зак.

1. Ударыць, стукнуць чым-н.

   • Цяў (тнуў) яму прыкладам у грудзі.

2. Балюча ўкусіць.

   • Сабака цяў (тнуў) за нагу.

цячы, ✂; незак.

1. Ліцца струменем, патокам у якім-н. напрамку.

   • Рака цячэ між гор.
   • Кроў цячэ з раны.
   • Цякуць гукі музыкі (перан.).

2. Прапускаць вадкасць у выніку няспраўнасці (праз дзірку, адтуліну і пад.).

   • Вядро цячэ.

3. перан. Праходзіць, працякаць (пра час).

   • Цякуць гады.

|| наз. цячэнне, ✂.

цячэнне, ✂, н.

1. гл. цячы.

2. Рух вады ў рацэ, а таксама вада, якая рухаецца.

   • Хуткае ц. ракі.

◊

• Плысці па цячэнню — прыстасоўвацца да абставін, не выказваючы супраціўлення.