Verbum

трафарэтка, ✂, ж.

1. Тое, што і трафарэт (у 1 знач.; разм.).

2. Пэндзаль, якім малююць па трафарэце.

трафарэтны, ✂.

1. гл. трафарэт.

2. Які з’яўляецца трафарэтам (у 3 знач.), шаблонны.

   • Трафарэтнае рашэнне.

|| наз. трафарэтнасць, ✂.

трафарэціць, ✂; незак. (спец.).

Размалёўваць, распісваць пры дапамозе трафарэта.

трафей, ✂, м.

1. Узбраенне і ваенная маёмасць, захопленыя ў пераможанага праціўніка.

   • Ваенныя трафеі.

2. Рэчы, здабыча як сведчанне або вынік перамогі, поспехаў у якой-н. галіне.

   • Паляўнічыя трафеі.

3. Арнаментальнае ўпрыгожанне ў выглядзе ваенных даспехаў.

|| прым. трафейны, ✂.

трах, гукаперайм.

1. гукаперайм. Ужыв. для абазначэння моцнага адрывістага гуку, трэску.

2. у знач. вык. Трахнуў (разм.).

   • Т. кулаком па стале.

траха, прысл. (разм.).

Чуць, амаль.

• Т. нос не расквасіў.

◊

• Траха не... (разм.) — чуць не, амаль не.

• Траха што (разм.) — амаль што.

трахеіт, ✂, м.

Запаленне слізістай абалонкі трахеі.

трахея, ✂, ж. (спец.).

Частка дыхальных шляхоў — храстковая трубка паміж гартанню і бронхамі, паперадзе стрававода.

|| прым. трахейны, ✂.

трахнуцца, ✂; зак. (разм.).

Упасці з размаху, з шумам моцна стукнуцца аб што-н.

• Т. галавой аб сцяну.

|| незак. трахацца, ✂.

трахнуць, ✂; зак. (разм.).

1. Моцна, з сілай стукнуць каго-, што-н. або чым-н.

   • Т. кулаком па спіне.

2. Выстраліць; забіць, застрэліць.

   • Т. з вінтоўкі.
   • Трахнулі двух ваўкоў.

|| незак. трахаць, ✂.