трах, гукаперайм.

  1. гукаперайм. Ужыв. для абазначэння моцнага адрывістага гуку, трэску.

  2. у знач. вык. Трахнуў (разм.).

    • Т. кулаком па стале.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)