трафей, ✂, м.

  1. Узбраенне і ваенная маёмасць, захопленыя ў пераможанага праціўніка.

    • Ваенныя трафеі.

  2. Рэчы, здабыча як сведчанне або вынік перамогі, поспехаў у якой-н. галіне.

    • Паляўнічыя трафеі.

  3. Арнаментальнае ўпрыгожанне ў выглядзе ваенных даспехаў.

|| прым. трафейны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)