Verbum

заклік, ✂, м.

1. Кліч, прызыўны гук. Птушыны з.

2. Запрашэнне, просьба прыйсці, з’явіцца куды-н.

   • Пачуць чый-н. з.
   • Адгукнуцца на чый-н. з.
   • З. на дапамогу.

3. Зварот, які ў лаканічнай форме выражае кіруючую ідэю, палітычнае патрабаванне; лозунг.

|| прым. заклікавы, ✂.

заклікальны, ✂.

Які заклікае, заве.

• З. звон.

заклікаць, ✂; зак.

1. Паклікаць, запрасіць куды-н.

   • З. у госці.
   • З. у хату.

2. каго-што да чаго, на што. Звярнуцца з заклікам зрабіць што-н., прыняць удзел у чым-н.

   • З. выбаршчыкаў аддаць галасы за кандыдатаў у дэпутаты.
   • З. да барацьбы або на барацьбу.
   • Ён закліканы быць пісьменнікам (перан. мае прызванне да літаратурнай творчасці).
   • З. каго (што) да чаго.
   • Запатрабаваць паводзіць сябе так або інакш.
   • З. да парадку.

|| незак. заклікаць, ✂.

заклінавацца, ✂; зак.

Перастаць рухацца ў выніку пашкоджання, шчыльнага прыціскання да чаго-н.

• Затвор вінтоўкі заклінаваўся.

|| незак. закліноўвацца, ✂.

заклінаваць, ✂; зак.

Замацаваць пры дапамозе кліна.

• З. тапарышча.

|| незак. закліноўваць, ✂.

|| наз. закліноўванне, ✂.

заклінальнік, ✂, м.

Той, хто заклінае (у 2 знач.).

• З. змей.

|| ж. заклінальніца, ✂.

заклінанне, ✂, н.

1. гл. заклінаць.

2. У народных уяўленнях: магічныя словы, якімі заклінаюць (у 2 знач.).

   • Гаварыць заклінанні.

заклінаць, ✂; незак.

1. Настойліва прасіць, маліць аб чым-н.

   • З. памяццю бацькоў.

2. У прымхлівых людзей: падпарадкоўваць сабе сілай магічных слоў, малітваў.

   • З. змей.
   • З. скарб.

|| наз. заклінанне, ✂.

|| прым. заклінальны, ✂.

заклубіцца, ✂; зак.

Пачаць клубіцца.

• Пыл заклубіўся.

заключацца, ✂; незак.

Быць сутнасцю чаго-н., зводзіцца да чаго-н.

• У яго словах заключаўся глыбокі сэнс.