Verbum

цэнтравальны, ✂, (спец.).

Прызначаны для цэнтравання.

• Цэнтравальныя станкі.

цэнтраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

1. Зрабіць (рабіць) адтуліну ў цэнтры чаго-н.

2. Вызначыць (-чаць), устанавіць (-наўліваць) цэнтр, цэнтральную кропку чаго-н.

|| зак. зацэнтраваць, ✂ і адцэнтраваць, ✂.

|| наз. цэнтраванне, ✂.

цэнтравы, ✂.

1. гл. цэнтр.

2. Які знаходзіцца ў цэнтры.

   • Цэнтравая лінія.
   • Ц. ігрок.
   • Ц. (наз.) баскетбольнай каманды.

3. Забяспечаны якім-н. цэнтральным прыстасаваннем.

   • Ц. свердзел.

цэнтраімклівы, ✂.

Накіраваны ў час руху ад перыферыі да цэнтра.

• Цэнтраімклівая сіла.

цэнтрал, ✂, м.

У царскай Расіі: цэнтральная турма.

цэнтралізаваць, ✂; зак. і незак.

Сканцэнтраваць (сканцэнтроўваць) у адным цэнтры; аб’яднаць (аб’ядноўваць) у адным месцы, у адных руках.

• Ц. работу.

|| наз. цэнтралізацыя, ✂.

цэнтралізм, ✂, м.

Сістэма кіравання, пры якой мясцовыя ўстановы, органы падпарадкаваны цэнтральнай ўладзе, цэнтру (у 5 знач.).

|| прым. цэнтралісцкі, ✂.

цэнтралка, ✂, ж. (разм.).

1. Паляўнічая стрэльба цэнтральнага бою (разм.).

2. Тое, што і цэнтрал (уст.).

цэнтраль, ✂, ж.

Галоўная, цэнтральная магістраль.

• Электрычная ц.

цэнтральны, ✂.

1. Які з’яўляецца цэнтрам (у 1 знач.).

2. Які знаходзіцца, размешчаны ў сярэдзіне, у цэнтры.

   • Цэнтральная вуліца.

3. Галоўны, кіруючы.

   • Цэнтральная ўлада.

4. Асноўны, найбольш істотны.

   • Цэнтральная тэма.

5. Які прыводзіць у дзеянне, абслугоўвае ўсю сістэму.

   • Цэнтральнае ацяпленне.

○

• Цэнтральны вугал — вугал, утвораны двума радыусамі якой-н. акружнасці.

• Стрэльба цэнтральнага бою — стрэльба, якая зараджаецца з задняй (казённай) часткі ствала.

• Цэнтральная нервовая сістэма — асноўная частка нервовай сістэмы ў пазваночных і чалавека, якая складаецца з галаўнога і спіннога мозгу.

|| наз. цэнтральнасць, ✂.