Verbum

заканчэнне, ✂, н.

Завяршэнне, канец чаго-н.

• З. школы.
• З. тэрміну дагавору.
• З. рамана.

закапацца, ✂; зак.

1. гл. капацца.

2. Закапаць частку свайго цела ў што-н., засыпаць сябе чым-н.

   • З. ў сена.
   • З. ў кнігі, у работу (перан. цалкам аддацца чытанню, рабоце).

|| незак. закопвацца, ✂.

закапаць​¹, ✂; зак.

1. Запэцкаць каплямі, абкапаць.

   • З. сурвэтку чарнілам.

2. Капаючы, увесці куды-н. (разм.).

   • З. лякарства ў нос.

|| незак. закапваць, ✂.

закапаць​², ✂; зак.

Пачаць капаць.

• Закапаў дождж.
• Закапалі слёзы з вачэй.

закапаць​³, ✂; зак.

1. Паклаўшы ў паглыбленне, засыпаць.

   • З. скарб.

2. Засыпаць, зараўнаваць.

   • З. яму.

|| незак. закопваць, ✂.

закапёршчык, ✂, м. (разм.).

Завадатар, верхавод.

|| ж. закапёршчыца, ✂.

|| прым. закапёршчыцкі, ✂.

закапыліць, ✂; зак. (разм.).

Скрывіць, надзьмуць (губы), выражаючы крыўду, незадаволенасць і пад.

• З. губы.

|| незак. закапыльваць, ✂.

закаравець, ✂; зак. (разм.).

Зрабіцца каравым, закарэць (у 2 знач.).

• Анучы закаравелі.

закаранелы, ✂.

Застарэлы, які цяжка паддаецца зменам.

• Закаранелая хвароба.
• Закаранелыя звычкі.

|| наз. закаранеласць, ✂.

закаранець, ✂; зак.

1. Трывала замацавацца, укараніцца.

   • Хвароба закаранела.

2. у чым. Поўнасцю аддацца якім-н. звычкам.

   • З. у сваіх прывычках.