Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

шрубавальны, , (спец.).

Тое, што і шрубарэзны.

шрубаваць, ; незак.

  1. Рабіць на чым-н. шрубавую нарэзку.

    • Ш. стрыжань.
  2. Укручваць або выкручваць шрубу.

  3. Змацоўваць шрубамі.

    • Ш. дошкі.

|| наз. шрубаванне, .

шрубарэзны, , (спец.).

Які служыць для наразання шрубавай разьбы.

  • Ш. станок.

шрыфт, , м.

Камплект друкарскіх літар пэўнага памеру і формы, а таксама іх адбітак.

  • Дробны ш.

|| прым. шрыфтавы, .

штаб1, , м.

  1. Орган кіравання войскамі, а таксама асобы, якія ўваходзяць у яго.

    • Генеральны ш.
    • Ш. дывізіі.
    • Ш. палка.
  2. перан. Кіруючы орган чаго-н.

    • Ш. новабудоўлі.

|| прым. штабны, .

штабель, , м.

Правільна складзены рад чаго-н.

  • Ш. цэглы.
  • Укладваць штабялямі.

|| прым. штабельны, .

штабіст, , м. (разм.).

Штабны афіцэр.

|| прым. штабісцкі, .

штабнаваць, ; незак. (спец.).

Прашываць, прастрочваць што-н. (звычайна на машынцы).

  • Ш. збрую.

|| зак. праштабнаваць, .

|| наз. штабнаванне, .

штабнік, , м. (разм.).

Тое, што і штабіст.

штабс-капітан, , м.

У царскай арміі: афіцэрскі чын у пяхоце, артылерыі і інжынерных войсках, рангам вышэйшы за паручніка і ніжэйшы за капітана, а таксама асоба, якая мае гэты чын.

|| прым. штабс-капітанскі, .