Verbum

зроду, прысл. (разм.).

1. (звычайна з адмоўем). Ніколі, ні разу.

   • З. такой пшаніцы не бачыў.

2. Ад самага нараджэння.

   • З. глухі.

зрок, ✂, м.

Адно з пяці знешніх пачуццяў, органам якога з’яўляюцца вочы; здольнасць бачыць.

• Добры з.
• Сапсаваць з.
• Страціць з.

|| прым. зрокавы, ✂.

• З. нерв.
• Зрокавая памяць.

зрослы, ✂.

1. Які зросся з чым-н. у адно цэлае.

   • Зрослыя пялёсткі.
   • Зрослыя арэхі.

2. Пакрыты расліннасцю, зарослы.

   • Зрослая густой травой пожня.

зруб, ✂, м.

Збудаванне з чатырохвугольных вянкоў бярвення.

• З. хаты.
• Калодзежны з.

|| прым. зрубавы, ✂.

зрубіць, ✂; зак.

Пабудаваць з бярвёнаў.

• З. хату.

зрудзелы, ✂.

Які зрудзеў, парудзелы.

• Зрудзелая газета.

зруйнавацца, ✂; зак.

Разбурыцца, ператварыцца ў руіны або знішчыцца.

• У вайну гаспадарка зруйнавалася.

|| наз. зруйнаванне, ✂.

зруйнаваць, ✂; зак.

Разбурыць, ператварыць у руіны або знішчыць.

|| наз. зруйнаванне, ✂.

зрух, ✂, м.

1. гл. зрушыцца, -ць.

2. перан. Прыметнае, значнае паляпшэнне, змяненне ў стане, развіцці чаго-н.

   • З. у рабоце.
   • Пазітыўныя зрухі ў жыцці краіны.

3. Гарызантальныя змяшчэнні геалагічнага слоя.

   • З. зямной кары.

зручны, ✂.

1. Такі, якім лёгка ці прыемна карыстацца.

   • Зручнае крэсла.
   • Мне тут зручна (безас. у знач. вык.).
   • Зручна (прысл.) усесціся.

2. Падыходзячы, такі, які патрэбен.

   • З. выпадак.

|| наз. зручнасць, ✂.