Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агеёжіоуыьэюя
бдклмнстфцэ

любіць, ✂; незак.

  1. Адчуваць любоў (у 1 знач.) да каго-, чаго-н.

    • Л. радзіму.
    • Л. родную мову.
    • Л. маці.
    • Л. жанчыну.
    • Дзе не любяць — не гасці, а дзе любяць — не часці (прыказка).

  2. што і з інф. Мець цягу, быць схільным да чаго-н.

    • Л. музыку.
    • Л. добры харч.
    • Каса любіць брусок і сала кусок (прыказка).
    • Л. збіраць грыбы.

  3. з дадан. сказам. Быць задаволеным чым-н., адчуваць задавальненне ад чаго-н.

    • Бацька не любіць, калі яму пярэчаць.

  4. Мець патрэбу ў якіх-н. умовах для існавання, росту і пад.

    • Елка любіць цень.
    • Расліны любяць святло.

любоў, ✂, ж.

  1. Пачуццё сардэчнай прыхільнасці, адданасці каму-, чаму-н.

    • Л. да радзімы.
    • Мацярынская л.
    • Першая л.

  2. Схільнасць, цяга да чаго-н.

    • Л. да музыкі.

любоўны, ✂.

  1. Які выражае любоў (да 1 знач.), прасякнуты любоўю.

    • Любоўнае пісьмо.
    • Любоўная лірыка.

  2. Вельмі ўважлівы, клапатлівы.

    • Любоўныя адносіны да справы.

любы​1 ✂ прым.

Які выклікае пачуццё любві, карыстаецца любоўю; блізкі, дарагі, мілы.

  • Любая матуля.
  • Расставацца з любым (наз.).

любы​2 ✂ прым.

Кожны, усякі, на выбар.

  • У л. час.
  • Любымі сродкамі.
  • Л. (наз.) з нас.