Verbum

злоты, ✂, м.

Грашовая адзінка ў Польшчы.

злоўжыванне, ✂, н.

1. гл. злоўжыць.

2. звычайна мн. Учынак, звязаны з незаконным, злачынным выкарыстаннем сваіх правоў і магчымасцей.

   • Прыняць меры да спынення злоўжыванняў.

злоўжыць, ✂; зак.

Ужыць на зло, незаконна выкарыстаць што-н. каму-н.

• З. службовым становішчам.
• З. давер’ем.

|| незак. злоўжываць, ✂.

|| наз. злоўжыванне, ✂.

злоязычны, ✂ (уст.).

Схільны да злых нагавораў, рэзка адмоўнай ацэнкі каго-, чаго-н.

|| наз. злоязычнасць, ✂.

злубянелы, ✂ (разм.).

Які злубянеў, зрабіўся каляны.

• Злубянелыя на марозе прасціны.

злучальны, ✂.

Які служыць для злучэння, змацавання чаго-н.

• Злучальная тканка (тканка жывёльнага арганізма).
• Злучальныя галосныя (у складаных словах, напр. «а» ў слове скуралуп).
• Злучальныя злучнікі (у граматыцы).

злучнік, ✂, м.

У граматыцы: службовае слова, якое ўжыв. для злучэння сказаў і слоў унутры сказа.

|| прым. злучнікавы, ✂.

злучны, ✂.

Прызначаны для злучкі, які мае адносіны да злучкі.

• З. пункт.
• З. перыяд.

злучок, ✂, м.

Кароткая рыска (-), якая ўжыв. як знак пераносу або як злучальная рыса паміж словамі, напр. дзе-небудзь.

злучыцца, ✂; зак.

1. Утварыць адно цэлае, зліцца адзін з другім.

   • Войскі злучыліся.
   • З. шлюбам.

2. Дакрануўшыся, змацавацца, звязацца.

   • Канцы правадоў злучыліся.

3. Увайсці ў зносіны, устанавіць сувязь.

   • З. з кім-н. па тэлефоне.

|| незак. злучацца, ✂.

|| наз. злучэнне, ✂.