Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

землямер, , м. (уст.).

Тое, што і каморнік.

|| прым. землямерскі, .

землямерны, .

Які адносіцца да вымярэння і адвядзення зямельных участкаў; каморніцкі.

  • Землямерныя работы.

земляроб, , м.

Той, хто займаецца земляробствам; хлебароб.

|| прым. земляробскі, .

  • Земляробская праца.

земляробства, , н.

  1. Апрацоўка зямлі для вырошчвання сельскагаспадарчых раслін.

    • Высокая культура земляробства.
  2. Раздзел аграноміі, які вывучае спосабы карыстання зямлёй і павышэння ўрадлівасці глебы.

|| прым. земляробчы, .

землярыйка, , ж.

Насякомаедная млекакормячая жывёліна, роднасная крату.

|| прым. землярыйкавы, .

землярыйны, .

Які служыць для земляных работ.

  • Землярыйныя машыны.

землясос, , м.

Помпа ў землясосным снарадзе для вымання і транспарціроўкі грунту.

|| прым. землясосны, .

землясосны, .

  1. гл. землясос.

  2. землясосны снарад — машына для земляных работ, якая пры дапамозе помпы вымае і транспартуе па трубаправодах разрэджаны вадою грунт, земснарад.

земнаводны, .

Прыстасаваны да жыцця ў вадзе і на сушы.

  • Земнаводныя жывёлы.
  • Вывучэнне земнаводных (наз.).

земскі, .

  1. гл. земства.

  2. Даўней: агульнадзяржаўны.

    • Земскае апалчэнне.

  • Земскі начальнік — у царскай Расіі — чыноўнік з судова-адміністрацыйнай і паліцэйскай уладай, кіраўнік сялянскага насельніцтва пэўнага раёна.