Verbum

землеўладанне, ✂, н.

1. Уладанне зямлёй на правах прыватнай уласнасці (кніжн.).

2. Зямельны ўчастак, што знаходзіцца ў чыім-н. уладанні (афіц.).

землеўласнік, ✂, м.

Тое, што і землеўладальнік.

|| ж. землеўласніца, ✂.

|| прым. землеўласніцкі, ✂.

землеўпарадкаванне, ✂, н.

Сістэма мерапрыемстваў, якія ўпарадкоўваюць землекарыстанне.

|| прым. землеўпарадкавальны, ✂.

землеўпарадчык, ✂, м.

Спецыяліст у галіне землеўпарадкавання.

землечарпалка, ✂, ж.

Машына для паглыблення дна (рэк, каналаў і пад.), якая дастае грунт чарпакамі, прымацаванымі да рухомага ланцуга.

землечарпанне, ✂, н.

Паглыбленне дна вадаёмаў пры дапамозе землечарпалак.

|| прым. землечарпальны, ✂.

земля...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «земле...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. землябітны, землязнавец, землязнаўства, землякоп, земляроб, землясос.

землябітны, ✂.

Зроблены са шчыльна збітай зямлі з дабаўленнем вяжучых рэчываў.

• Землябітная хатка.

землякоп, ✂, м.

Рабочы па земляных работах.

|| прым. землякопскі, ✂.

землякопны, ✂.

Які мае адносіны да земляных работ.

• Землякопныя машыны.