Verbum

зелень, ✂, ж.

1. Зялёны колер, што-н. зялёнае.

2. Расліннасць. расліны.

   • З. садоў.
   • Сакавітая з. лугу.

3. зб. Некаторыя віды гародніны і траў, што скарыстоўваюцца ў ежу.

   • Палажыць з. у суп.

зелле, ✂, н. (разм.).

1. Тое, што і пустазелле.

2. Травы як корм для жывёлы, ахрап’е.

   • Насячы зелля.

3. Лекавыя травы, а таксама настой на іх для лячэбных мэт, зёлкі.

   • Варыць з.
   • Лячыцца зеллем.

зелянець, ✂; незак.

1. Станавіцца зялёным.

   • Медзь зелянее.
   • З. ад злосці.

2. Пакрывацца свежай травой, лісцем.

   • Пачалі з. лугі і дрэвы.

3. Віднецца (пра што-н. зялёнае).

|| зак. пазелянець, ✂ і ззелянець, ✂.

зеляніна, ✂, ж.

Тое, што і зелень (у 2 і 3 знач.).

• З. паркаў.
• Латок з зелянінай.

зеляніць, ✂; незак.

Рабіць зялёным; фарбаваць у зялёны колер.

|| зак. пазеляніць, ✂.

земле...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. які мае адносіны да Зямлі (у 1 знач.), напр. землеапісанне (уст.);
2. які мае адносіны да зямлі (у 2, 3, 4 і 5 знач.), напр. землекарыстанне, землеразрыхляльны, землеўгнаенне, землеўпарадчык, землечарпалка, землеадкрывальнік, землеўладальнік.

землекарыстанне, ✂, н.

Карыстанне зямлёй, сельскагаспадарчая эксплуатацыя яе.

• Сістэма землекарыстання.

землепраходзец, ✂, м.

Даўнейшая назва падарожніка-даследчыка, які адкрываў новыя землі.

• Рускі з. Сямён Дзяжнёў.

землетрасенне, ✂, н.

Моцнае ваганне асобных участкаў зямной кары.

землеўладальнік, ✂, м.

Асоба, якая карыстаецца зямлёй на правах прыватнай уласнасці.

• Буйны з.

|| ж. землеўладальніца, ✂.

|| прым. землеўладальніцкі, ✂.