Verbum

бро́ўка, ✂, ж.

Лінія, па якой праходзіць край абочыны, кувета на дарогах.

• Сядзець на броўцы.

бро́шка, ✂, ж.

Жаночае ўпрыгожанне са шпількай для прыколвання на сукенцы, кофце каля шыі або на грудзях.

бруд, ✂, м.

1. Тое, чым што-н. забруджана; гразь.

   • Б. на руках.
   • Куча бруду.

2. перан. Што-н. нізкае, амаральнае.

   • Нянавісць да бруду.

бру́дзіцца, ✂; незак.

Станавіцца брудным, пэцкацца.

|| зак. забрудзіцца, ✂.

бру́дны, ✂.

1. Нячысты, з брудам на паверхні.

   • Брудныя рукі.

2. Пра колер: невыразны, няяркі, нячысты.

   • Б. колер.

3. перан. Пазбаўлены маральнай чысціні, агідны.

   • Брудная душа.

|| наз. бруднасць, ✂.

брудэрша́фт:

• піць брудэршафт або піць на брудэршафт з кім — трымаючы чаркі ў скрыжаваных руках і чокаючыся, выпіць «на ты».

бруі́цца, ✂; незак.

Цячы, пераліваючыся струменямі.

• Бруіцца празрысты ручай.

бруі́ць, ✂; незак.

Тое, што і бруіцца.

Кроў бруіць у жылах.

брук, ✂, н.

Праезджая частка вуліцы, плошчы, якая вымашчана каменем.

бруне́т, ✂, м.

Мужчына з чорнымі або вельмі цёмнымі валасамі.

|| ж. брунетка, ✂.