Verbum

obedience [əʊˈbi:diəns] n. паслухмя́насць, пако́ра, пако́рнасць, пако́рлівасць, ціхмя́насць; blind/complete/total/unquestioning obedience сляпо́е/по́ўнае/абсалю́тнае/безумо́ўнае/беспярэ́чнае падпара́дкаванне;

in obedience to the law у адпаве́днасці з зако́нам, адпаве́дна зако́ну

obedient [əʊˈbi:diənt] adj. (to) паслухмя́ны, пако́рны, пако́рлівы, ціхмя́ны

♦

your obedient servant dated ваш пако́рны слуга́ (на заканчэнне афіцыйнага ліста)

obeisance [əʊˈbeɪsns] n. fml

1. паша́на, пава́га, пачці́васць;

to pay obeisance to smb. праяўля́ць пачці́васць да каго́-н., выка́зваць пава́гу/паша́ну да каго́-н.

2. пакло́н, рэвера́нс;

make an obeisance (пачці́ва) паклані́цца

obelisk [ˈɒbəlɪsk] n. абелі́ск

obese [əʊˈbi:s] adj. fml (ве́льмі) по́ўны, атлусце́лы, які́ пакутуе на атлусце́нне (пра чалавека)

obey [əˈbeɪ] v. слу́хацца; слу́хаць, падпарадко́ўвацца;

obey the law падпарадко́ўвацца зако́ну;

obey an order падпарадко́ўвацца зага́ду, слу́хацца зага́ду, выко́нваць распараджэ́нне;

obey rules прытры́млівацца пра́віл;

obey one’s teachers слу́хацца наста́ўнікаў;

obey without question слу́хацца без пярэ́чання