Verbum

object​¹ [ˈɒbdʒɪkt] n.

1. прадме́т, аб’е́кт; рэч;

a foreign object fml іншаро́днае це́ла;

an unidentified flying object неапазна́ны лята́льны аб’е́кт, НЛА;

an object of pity/curiosity/desire аб’е́кт спачува́ння/заціка́ўленасці/жада́ння;

an object of ridicule прад ме́т насме́шак; пасме́шышча

2. мэ́та, наме́р;

one’s sole object in life мэ́та ўсяго́ жыцця́ каго́-н.

3. ling. дапаўне́нне

♦

expense/cost is no object кошт/цана́ не ма́е значэ́ння; выда́ткі не ігра́юць ро́лі

object​² [əbˈdʒekt] v. (to) пярэ́чыць, пратэстава́ць, выка́зваць нязго́ду;

I object. Я супраць;

I must strongly object to this remark. Я рашуча не згодны з гэтай заўвагай.

objectification [əbˌdʒektɪfɪˈkeɪʃn] n. fml аб’ектыва́цыя; арэ́чаўленне; апрадме́чванне

objection [əbˈdʒekʃn] n. пярэ́чанне, пратэ́ст, нязго́да;

raise an objection to smth. выка́зваць нязго́ду з чым-н.;

have no objection to smth. быць не су́праць чаго́-н., быць зго́дным з чым-н.

objectionable [əbˈdʒekʃənəbl] adj. fml

1. які́ выклікае пярэ́чанні/не здавальне́нне/пратэ́ст;

objectionable remarks абра́злівыя/знява́жлівыя заўва́гі

2. непрые́мны;

an objectionable smell непрые́мны пах

objective​¹ [əbˈdʒektɪv] n. мэ́та, зада́ча; імкне́нне;

the main/primary/principal objective асно́ўная/гало́ўная мэ́та;

achieve/meet one’s objective дасяга́ць мэ́ты, выко́нваць зада́чу

objective​² [əbˈdʒektɪv] adj.

1. аб’екты́ўны, рэчаі́сны; матэрыя́льны;

an objective fact аб’екты́ўны факт;

objective reality philos. аб’екты́ўная рэчаі́снасць/рэа́льнасць

2. аб’екты́ўны, непрадузя́ты, бесстаро́нні;

objective criteria аб’екты́ўныя крытэ́рыі;

the objective case ling. аб’е́ктны/уско́сны склон

object lesson [ˈɒbdʒɪktlesn] n. нагля́дны до́каз, нагля́дны пры́клад; нагля́дная ілюстра́цыя