Verbum

інава́цыя

(лац. innovatio)

1) новаўвядзенне, абнаўленне (напр. тэхнічная і.);

2) новая з’ява ў мове (напр. лексічная і.).

інаўгура́цыя

(лац. inauguratio = пачатак)

урачыстая працэдура ўступлення на пасаду кіраўніка дзяржавы.

інва́зія

(лац. invasio = напад)

заражэнне чалавека або жывёлы паразітамі жывёльнага паходжання (глістамі, насякомымі і інш.).

інва́йранмент

(англ. environment = акружэнне, наваколле)

від сучаснага мастацтва, які спалучае твор і адначасова мастацкае дзеянне, скіраваныя на арганізацыю прасторы, што дае магчымасць гледачу адчуваць сябе арганічна ўключаным у дзею праз аўдыёвізуальныя, кінетычныя і іншыя сродкі ўздзеяння і сувязі; узнік у ЗІПА і Еўропе ў 1960-я гады як вынік развіцця поп-арту і постканструктывізму.

інвайранменталі́зм

(англ. environmentalism, ад environment = акружэнне, наваколле)

плынь у геаграфіі, якая адводзіць геаграфічнаму асяроддзю вырашальную ролю ў развіцці грамадства і грамадскай вытворчасці.

інвалі́д

(лац. invalidus = бяссільны, слабы)

чалавек, які страціў працаздольнасць у выніку ранення, хваробы ці калецтва.

інвекты́́ва

[лац. invectiva (oratio) = лаянкавая (прамова)]

рэзкае выступленне супраць каго-н., чаго-н.; зневажальная прамова, выпад.

інвента́р

(п.-лац. inventarium = вопіс)

1) сукупнасць рэчаў, прылад, якія складаюць маёмасць прадпрыемства, установы, арганізацыі (напр. школьны і., спартыўны і.);

2) дакладны спіс гэтай маёмасці, вопіс, рэестр (напр. скласці і.).

інвентарыза́цыя

(ням. Inventarisation, ад п.-лац. inventarium = вопіс)

перыядычная праверка наяўнасці і стану маёмасці прадпрыемства, установы, арганізацыі шляхам падліку, вопісу яе.

інве́рсія

(лац. inversio = перастаноўка)

1) лінгв. змяненне звычайнага парадку слоў і словазлучэнняў у сказе для надання фразе пэўнай стылістычнай афарбоўкі;

2) мат. парушэнне нармальнага парадку двух элементаў у перастаноўцы;

3) метэар. павышэнне тэмпературы паветра ў атмасферы з вышынёй замест звычайнага яе паніжэння.