ідыёт
(лац. idiota, ад гр. idiotes = невук)
1) чалавек, хворы на ідыятыю;
2) перан. дурань, тупіца.
іды́лія
(гр. eidyllion = карцінка)
1) жанравая разнавіднасць буколікі, паэтычны твор, у якім ідэалізавана паказваецца вясковы быт на ўлонні прыроды;
2) перан., іран. мірнае, шчаслівае існаванне (напр. сямейная і.)
ідыясінкразі́я
(н.-лац. idiosyncrasia, ал гр. idios = своеасаблівы + synkrasis = злучэнне)
1) мед. павышаная, хваравітая адчувальнасць чалавечага арганізма да некаторых рэчываў, што прыводзіць да захворванняў кішачна-страўнікавага тракту, органаў дыхання і скуры;
2) перан. непрыняцце якіх-н. ідэй, паняццяў і інш. (напр. і. да ўсяго новага).
ідыяты́я
(гр. idioteia)
мед. цяжкая форма прыроджанага псіхічнага недаразвіцця (алігафрэніі).