Verbum

бра

(фр. bras = літар. рука)

насценны свяцільнік.

бра́ва

(іт. bravo)

вокліч, які выражае захапленне, пахвалу, адабрэнне.

брава́да

(фр. bravade)

паказная легкадумная зухаватасць, дзёрзкая бязмэтная выхадка.

браві́раваць

(фр. braver)

1) пагарджаць чым-н. дзеля паказной храбрасці;

2) рысавацца, выхваляцца чым-н. (напр. б. сваёй вучонасцю).

браву́рны

(фр. bravoure = храбрасць)

1) муз. шумны, бадзёры, ажыўлены (напр. б. марш);

2) прасякнуты паказной бадзёрасцю, неабгрунтаваным аптымізмам (напр. бая прамова).

бра́вы

(фр. brave)

мужны з выгляду, удалы, малайцаваты (напр. б. мужчына).

брак

(польск. brak, ад ням. Brack)

1) недабраякасны, з заганай выраб, тавар, а таксама сама загана ў вырабе, тавары (напр. дапусціць б.);

2) нястача, недахоп чаго-н. (напр. б. сілы).

бракава́ць

(польск. brakować, ад ням. Brack = брак)

1) прызнаваць што-н. непрыгодным, недабраякасным (напр. б. тавар);

2) быць у недастатковай колькасці, не хапаць (напр. б. ведаў).

бракань’е́р

(фр. braconnier)

той, хто займаецца паляваннем або рыбнай лоўляй у недазволеным месцы, у забароненыя тэрміны ці забароненымі спосабамі.

бракера́ж

(англ. brakerage)

праверка адпаведнасці якасці тавару і яго афармлення ўмовам здзелкі або прынятым стандартам.