Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

інтэрв’ю́

(англ. interview)

прызначаная для друку (радыё, тэлебачання) гутарка карэспандэнта з якой-н. асобай у форме пытанняў і адказаў на актуальныя тэмы (напр. браць і.).

інтэр’е́р

(фр. intérieur = унутраны)

1) унутраная частка будынка, памяшкання, а таксама яго архітэктурнае і мастацкае афармленне (напр. і. музея, і. станцыі метро);

2) унутраная будова органаў і тканак жывёлы (параўн. экстэр’ер).

інтэрнацыяна́льны

(п.-лац. internationalis, ад лац. inter = паміж + natio, -onis = народ)

міжнародны (напр. і-ыя сувязі).

інтэрні́раваць

(ням. internieren, ад лац. internus = унутраны)

прымусова затрымліваць (уладамі дзяржаў, што ваююць) і пасяляць у спецыяльных месцах грамадзян варожай дзяржавы, а таксама раззбройваць на сваёй тэрыторыі (уладамі нейтральных дзяржаў) вайсковыя часці дзяржаў, якія знаходзяцца ў стане вайны.

інтэрнэ́т

[англ. internet, ад inter(national) = міжнародны + net = сетка]

інф. сусветная інфармацыйная камп’ютэрная сетка, якая аб’ядноўвае мноства некамерцыйных камп’ютэрных сетак і камп’ютэраў, што абменьваюцца інфармацыяй.

інтэрпо́л

(фр. interpol, ад Organisation internationale de police criminalle)

міжнародная арганізацыя крымінальнай паліцыі, створаная групай заходніх дзяржаў.

інтэрпрэта́цыя

(лац. interpretatio = растлумачванне)

1) тлумачэнне, раскрыццё сэнсу чаго-н. (напр. і. тэксту, і. закона);

2) творчае раскрыццё вобраза або музычнага твора выканаўцам (артыстам, музыкантам і інш.).

інтэрферэ́нцыя

(ад лац. inter = паміж + ferens, -ntis = які нясе, пераносіць)

1) фіз. узаемнае ўзмацненне або аслабленне хваль (светлавых, гукавых, электрамагнітных) пры іх накладванні адна на другую;

2) біял. узаемадзеянне віруса з клеткамі арганізма, у выніку чаго клеткі пачынаюць выпрацоўваць бялковае рэчыва, што падаўляе развіццё іншых вірусаў;

3) лінгв. узаемапранікненне моўных элементаў у выніку кантактавання моў.

інтэрфэ́йс

(англ. interface, ад лац. inter = паміж + англ. face = твар)

сістэма уніфікаваных сувязей і сігналаў у вылічальнай тэхніцы, праз якія ўстройствы вылічальнай сістэмы злучаюцца паміж сабой.