Verbum

індустры́я

(фр. industrie, ад лац. industria = дзейнасць)

фабрычна-заводская прамысловасць з машыннай тэхнікай (напр. цяжкая і., лёгкая і.).

індустрыяліза́цыя

(фр. industrialisation, ад с.-лац. industrialis = прамысловы)

працэс стварэння буйной машыннай вытворчасці ва ўсіх галінах народнай гаспадаркі, у першую чаргу ў прамысловасці.

індустрыя́льны

(с.-лац. industrialis = прамысловы)

звязаны з індустрыяй, яе развіццём; прамысловы (напр. і. раён, і-ыя краіны).

індыві́д

гл. індывідуум.

індывідуалі́зм

(фр. individualisme, ад лац. individuus = непадзельны)

1) тып светапогляду, у аснове якога ляжыць супрацьпастаўленне асобы (індывідуума) грамадству;

2) імкненне да выражэння сваёй асобы, індывідуальнасці ў супрацьпастаўленні сябе калектыву; паводзіны, якія выражаюць такое імкненне.

індывідуалі́ст

(фр. individualiste, ад лац. individuus = непадзельны)

чалавек, які праяўляе індывідуалізм у поглядах, паводзінах.

індывідуа́льны

(лац. individuel, ад лац. individuus = непадзельны)

1) уласцівы толькі адной асобе (індывідууму), асабісты (напр. і. густ, і. падыход);

2) які знаходзіцца ў асабістым карыстанні, не калектыўны (напр. і. транспарт);

3) асобны, адзінкавы (напр. і. выпадак).

індыві́дуум, індыві́д

(лац. individuum)

1) кожны асобна ўзяты жывы арганізм;

2) асобны чалавек сярод іншых людей, асоба.

індыка́тар

(лац. indicator = паказальнік)

1) прыбор для вымярэння фізічных велічынь (ціску, нагрузкі і інш.), а таксама для адлюстравання ходу працэсаў або стану аб’екта назірання (напр. акустычны і.);

2) рэчыва, якое дазваляе сачыць за станам асяроддзя або хімічным працэсам.

індыферэ́нтны

(лац. indifferens, -ntis)

абыякавы, раўнадушны да каго-н., чаго-н. (напр. і. тон, і-ыя адносіны).