Verbum

рэтраспекты́ўны

(фр. retrospectif, ад лац. retro = назад + spectare = глядзець)

звернуты назад, да мінулага; прысвечаны разгляду мінулага (напр. р. паказ фільмаў).

рэфарма́цыя

(лац. reformatio = змяненне)

1) сацыяльна-палітычны рух супраць феадалізму ў Заходняй Еўропе XVI ст., які набыў форму барацьбы з каталіцкай царквой;

2) правядзенне рэлігійных пераўтварэнняў у духу пратпэстантызму.

рэфера́т

(ням. Referat, ад лац. referre = дакладваць, паведамляць)

кароткі выклад якога-н. пытання, зместу кнігі, а таксама даклад з такім выкладам.

рэферэ́ндум

(лац. referendum = тое, што павінна быць паведамлена)

усенароднае галасаванне з мэтай высветліць грамадскую думку па якім-н. важным дзяржаўным пытанні.

рэферэ́нт

(лац. referens, -ntis = які паведамляе)

службовая асоба, якая з’яўляецца дакладчыкам або кансультантам па пэўных пытаннях (напр. р. міністра).

рэфле́ксія

(лац. reflexio = адлюстраванне)

роздум, поўны сумненняў і хістанняў, схільнасць аналізаваць свае перажыванні.

рэфо́рма

(фр. réforme, ад лац. reformare = пераўтвараць)

пераўтварэнне, перабудова чаго-н. без змены асноў існуючай структуры (напр. аграрная р., р. правапісу).

рэцірава́цца

(фр. se retirer)

1) уст. адступіць у час баявых дзеянняў (аб войсках);

2) перан. адысці, знікнуць (напр. своечасова р.).

рэцыдыві́ст

(фр. récidiviste, ад лац. recidivus = які вяртаецца)

асоба, якая пасля адбывання пакарання за злачынства паўторна зрабіла злачынства.

рэцыды́ў

(фр. récidive, ад лац. recidivus = які вяртаецца)

1) паўторнае праяўленне якой-н. з’явы пасля таго, як яна здавалася, знікла;

2) новае абвастрэнне хваробы пасля таго, калі чалавек быццам бы паправіўся;

3) паўторна зробленае злачынства асобай, якая была пакарана.