ве́ра в разн. знач. ве́ра, -ры ж.;
ве́ра в себя́ ве́ра ў сябе́;
ве́ра в бо́га ве́ра ў бо́га;
не дава́ть ве́ры кому́-л., чему́-л. не дава́ць ве́ры каму́-не́будзь, чаму́-не́будзь, зняве́рвацца ў кім-не́будзь;
◊
служи́ть ве́рой и пра́вдой служы́ць ве́рай і пра́ўдай;
дать на ве́ру даць напаве́р.
вера́нда вера́нда, -ды ж.
вератри́н фарм. вератры́н, -ну м.
верба́льный книжн. верба́льны;
верба́льная но́та дипл. верба́льная но́та.
вербе́йник м., бот. лазані́ца, -цы ж.
вербе́на бот. вербе́на, -ны ж.;
вербе́новые мн., сущ., бот. вербе́навыя, -вых;
верблю́д вярблю́д, -да м.;