Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ве́шалка ве́шалка, -кі ж.

ве́шало ср.

1. (для просушивания снопов) азяро́д, -да м.;

2. ве́шала, -лы ж.; (в избе) перасёлка, -кі ж., жэ́рдка, -кі ж.

ве́шатель уст. ве́шальнік, -ка м.

ве́шатьI несов. ве́шаць;

ве́шать го́лову ве́шаць (апуска́ць) галаву́;

ве́шать соба́к (на кого-л.) ве́шаць саба́к (на каго-небудзь);

ве́шать нос ве́шаць (апуска́ць) нос;

хоть топо́р ве́шай хоць тапо́р ве́шай.

ве́шатьII несов. (взвешивать) ва́жыць.

ве́шатьсяI несов., возвр., страд. ве́шацца;

ве́шаться на ше́ю ве́шацца на шы́ю.

ве́шатьсяII несов., возвр., страд. (на весах) ва́жыцца.

веше́ние тычкава́нне, -ння ср.;

веши́ть несов., геод. тычкава́ць.

ве́шка геод. ты́чка, -кі ж.