велегла́сный книжн., уст., ирон. гучнагало́сы, галасі́сты.
веле́невый / веле́невая бума́га веле́невая папе́ра.
веле́ние ср. нака́з, -зу м.; (приказ) зага́д, -ду м.; (распоряжение) распараджэ́нне, -ння ср.;
◊
по веле́нию до́лга як ка́жа абавя́зак, па абавя́зку;
по щу́чьему веле́нью па шчупако́вай во́лі, цу́дам.
велеречи́вость красамо́ўнасць, -ці ж.; (многословность) шматсло́ўнасць, -ці ж.; (высокопарность) высакамо́ўнасць, -ці ж.; (напыщенность) напы́шлівасць, -ці ж.;
велеречи́вый книжн., уст., теперь ирон. (красноречивый) красамо́ўны; (многословный) шматсло́ўны; (высокопарный) высакамо́ўны; (напыщенный) напы́шлівы.
веле́ть
1. сов. сказа́ць; (приказать) загада́ць, наказа́ць; (распорядиться) распарадзі́цца; (не велеть) не дазво́ліць, забарані́ць;
полко́вник веле́л прийти́ палко́ўнік загада́ў прыйсці́;
князь велел кла́няться князь сказа́ў кла́няцца;
он велел перенести́ ве́щи в другу́ю ко́мнату ён распарадзі́ўся перане́сці рэ́чы ў другі́ пако́й;
2. несов. каза́ць; (приказывать) зага́дваць; нака́зваць; (распоряжаться) распараджа́цца; (не велеть) не дазваля́ць, забараня́ць;
◊
так велит мне долг так ка́жа мне абавя́зак.
велика́н во́лат, -та м., веліка́н, -на м.;
велика́нский во́латаўскі, веліка́нскі;
велика́нша разг. во́латка, -кі ж., веліка́нка, -кі ж.
Вели́кие Лу́ки г. Вялі́кія Лу́кі.