веле́ть
1.
полко́вник веле́л прийти́ палко́ўнік загада́ў прыйсці́;
князь велел кла́няться князь сказа́ў кла́няцца;
он велел перенести́ ве́щи в другу́ю ко́мнату ён распарадзі́ўся перане́сці рэ́чы ў другі́ пако́й;
2.
◊
так велит мне долг так ка́жа мне абавя́зак.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)