Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

вва́ленный ува́лены.

вва́ливать несов. ува́льваць;

вва́ливаться возвр., страд. ува́львацца;

ввали́вшийся

1. прич. які́ (што) увалі́ўся;

2. прил. (впалый) упа́лы, запа́лы;

ввали́ть сов.

1. (вбросить) разг. увалі́ць;

2. (войти толпой) прост. увалі́ць, увалі́цца;

ввали́ться

1. (упасть куда-л.) увалі́цца, мног. паўва́львацца; (провалиться) правалі́цца, мног. паправа́львацца;

2. (стать впалым) увалі́цца, запа́сці;

щёки ввали́лись шчо́кі ўвалі́ліся (запа́лі);

3. (войти) прост. увалі́цца, мног. паўва́львацца.

вва́ривать несов. ува́рваць;

вва́риваться страд. ува́рвацца;

ввари́ть сов., техн. увары́ць.

введе́ние

1. (действие) увядзе́нне, -ння ср.;

введе́ние всео́бщего обуче́ния увядзе́нне ўсеагу́льнага навуча́ння;

2. (предварительные сведения, вступление, отдел науки) уво́дзіны, род. уво́дзін ед. нет; (вводная глава — ещё) усту́п, -пу м.;

введе́ние в языкозна́ние уво́дзіны ў мовазна́ўства;

введе́ние к моногра́фии уво́дзіны да манагра́фіі;