Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

вя́жущий

1. прич. які́ (што) вя́жа; які́ (што) ро́біць; см. вяза́ть;

2. прил. (о веществе) вя́жучы; (о вкусе) да́ўкі;

вя́жущие материа́лы вя́жучыя матэрыя́лы.

вяз бот. вяз, род. вя́за и (о древесине и собир.) вя́зу м.

вяза́льный вяза́льны;

вяза́льные спи́цы пруткі́;

вяза́льщик вяза́льшчык, -ка м.;

вяза́льщица вяза́льшчыца, -цы ж.

вяза́ние вяза́нне, -ння ср.

вяза́нка ж. вя́зка, -кі ж.; вяза́нка, -кі ж., звя́зак, -зка м.

вя́занный прич., вя́заный прил. вя́заны.

вяза́нье в разн. знач. вяза́нне, -ння ср.;

вяза́ть несов.

1. вяза́ць;

2. (чулки и т. п.) вяза́ць, рабі́ць;