Verbum

obręcz

м.

1. абруч;

2. вобад

obrobić

зак. абрабіць

obrobiony

аброблены

obroczny

1. аброчны;

2. гіст. чыншавы

obrodzić

зак. урадзіць, зарадзіць;

śliwki ~ły — слівы ўрадзілі;

pola ~ły — на полі добра ўрадзіла

obrodzić się

зак. урадзіцца; зарадзіць, даць добры ўраджай

obrok, ~u

м.

1. корм (пераважна з аўса для коней), фураж;

2. гіст. аброк, чынш

obrona

ж. абарона;

~a przeciwczołgowa — процітанкавая абарона;

~a ojczyny — абарона радзімы;

w ~ie własnej — у самаабароне;

stanąć w ~ie kogo/czego — паўстаць на абарону каго/чаго;

nie mam nic na swoją ~ę — я нічога не маю (не магу прывесці) у сваю абарону

obronić

зак. абараніць, адстаяць;

obronić przed kim/czym — абараніць ад каго/чаго

obronić się

зак. абараніцца