Verbum

obrzucić

зак.

1. закідаць;

2. абкідаць, абшыць

obrzydliwie

агідна, гідка, брыдка

obrzydliwiec

м. агідны (брыдкі) чалавек, агіднік, брыда

obrzydliwość

obrzydliwoś|ć

ж.

1. агіднасць, гадасць;

2. агіда;

nudny aż do ~ci — нудны, аж агіда бярэ;

~ć mię bierze — агіда бярэ

obrzydliwy

агідны, гідкі

obrzydły

абрыдлы; апрыкры; які надакучыў

obrzydnąć

obrzyd|nąć

зак. абрыднуць; надакучыць; апрыкраць;

~ło mi to — мне гэта абрыдла (надакучыла)

obrzydzać

незак. komu kogo/co выклікаць (узбуджаць) агіду у каго да каго/чаго

obrzydzenie

н. агіда; адварот

obrzydzić

зак. выклікаць агіду