Únschlüssigkeit
f - нерашу́часць, хіста́нне, вага́нне
Únschuld
f - невінава́тасць, бязві́ннасць; няві́ннасць, цнатлі́васць
◊ séine Hände in ~ wáschen* — ≅ атрэ́сці ру́кі
únschuldig
a невінава́ты, няві́нны; бязві́нны, цнатлі́вы
~ tun*, sich ~ stéllen — прыкі́двацца невінава́тым
únschuldigerweise
adv ненаўмы́сна, незнаро́к
únselbstständig, únselbständig
a несамасто́йны, зале́жны
únser
1.
pron poss m (f úns(e)re, n únser, pl úns(e)re; без назоўніка m úns(e)rer, f úns(e)re, n úns(e)res, pl úns(e)re) наш (на́ша, на́шае, на́шы); пры ўказанні на прыналежнасць да дзейніка свой (свая́, сваё, свае́)
dein Váter und úns(e)rer — твой ба́цька і наш
díese Bü- cher sind úns(e)re — гэ́тыя кні́гі на́шы
úns(e)rer Ánsicht [Meínung] nach — на наш по́гляд, на на́шу ду́мку
2.
pron pers G ад wir
~ sind drei — нас (усяго́) тро́е
wir sind ~ drei — нас тро́е
gedénke ~er — по́мні пра нас
Únsere
sub
der ~ (die ~, das ~, die ~n) — наш (на́ша, на́шае, на́шы); пры ўказанні на прыналежнасць да дзейніка свой (свая́, сваё, свае́)
das ~ — сваю́ маёмасць
wir tun das ~ — мы зро́бім сваё [што ў на́шых сі́лах]
die ~n — на́шы, на́шы блі́зкія [ро́дныя]; на́шы [свае́] лю́дзі [прыхі́льнікі]