Wáffe
f -, -n
1) збро́я, узбрае́нне
blánke ~ — хало́дная збро́я
~n an Bord — карабе́льная збро́я
atomáre ~n — а́тамная збро́я
automátische ~n — аўтаматы́чная збро́я
hérkömmliche [konventionélle] ~n — звыча́йная збро́я
nukleáre [thermonukleáre] ~n — я́дзерная [тэрмая́дзерная] збро́я
schwére ~n — ця́жкая (пяхо́тная) збро́я
~n und Gerät — вайск. баява́я тэ́хніка
~ mit éingraviertem Námenszug — імянна́я збро́я
~n führen — змага́цца (са збро́яй у рука́х)
die ~n strécken [níederlegen] — скла́сці збро́ю, зда́цца, капітулі́раваць
mit den ~n klírren — бра́згаць збро́яй
únter die ~n tréten* — стаць пад ружжо́
von der ~ Gebráuch máchen — пусці́ць у ход [прымяні́ць] збро́ю
von den ~n stárrend — ≅ узбро́ены да зубо́ў
zu den ~n gréifen* — хапа́цца за збро́ю, падня́ць збро́ю
die ~ aus der Hand schlágen* — абяззбро́іць каго́-н., вы́біць збро́ю з рук у каго́-н.
die ~ gégen sich (A) selbst kéhren [wénden*] — пако́нчыць з сабо́ю, павярну́ць збро́ю супро́ць само́га сябе́
2) перан. збро́я
die géistige ~ — ідэалагі́чная зброя
3) род во́йскаў