zúsprechen
*
1.
vt (D)
1) прысуджа́ць (прэмію і г.д. каму-н.)
ihm wird gróße Gedúld zúgesprochen — яго́ лі́чаць на́дта цярплі́вым чалаве́кам
2)
j-m Trost ~ — суцяша́ць каго́-н.
j-m Mut ~ — падбадзёрваць каго́-н.
2.
vi
1) (D) угаво́рваць (каго-н.)
j-m besänftigend ~ — супако́йваць каго́-н.
2)
dem Éssen tüchtig ~ — е́сці з апеты́там
dem Gláse [dem Wein] állzu sehr ~ — злоўжыва́ць спіртны́мі напо́ямі
zúspringen
* vi (s)
1) (auf A) падско́чыць (да каго-н., чаго-н.)
2) зашчо́ўквацца
Zúspruch
m -(e)s
1) зваро́т; суцяшэ́нне; ухва́ла
auf j-s ~ hören — прыслу́хацца да чыі́х-н. слоў [чыёй-н. пара́ды]
2) наве́двальнікі, кліенту́ра
viel ~ háben — мець вялі́кую кліенту́ру
Zústand
m -s, -stände стан, стано́вішча
◊ das sind Zústände! — ну і пара́дкі!
zustánde, zu Stánde
~ bríngen* — ажыццяўля́ць
~ kómmen* — ажыццяўля́цца, здзяйсня́цца
zustátten
~ kómmen* — быць дарэ́чы, спатрэ́біцца
zúständig
a (пры)нале́жны (да чаго-н.)
2) кампетэ́нтны
3) юрыд. падсу́дны
zústecken
vt
1) зако́лваць (што-н. шпількай і г.д.)
2) (D) падсо́ўваць (каму-н. што-н.)
zústehen
* vi
1) (D) (справядлі́ва) нале́жаць
2) падыхо́дзіць; нале́жаць