zusámmengehören
vi быць звя́заным адзі́н з адны́м; адно́сіцца да аднаго́ і таго́, падыхо́дзіць адзі́н [адно́] да аднаго́, нале́жаць адзі́н аднаму́
die Schúhe gehören zusámmen — гэ́тыя чараві́кі з адно́й па́ры
Zusámmengehörigkeit
f - адзі́нства, згуртава́насць
zusámmengeraten
* vi (s) апыну́цца раза́м, (па)тра́піць у адно́ ме́сца
Zusámmenhalt
m -(e)s
1) су́вязь, саліда́рнасць; згуртава́насць
2) мо́цнасць, трыва́ласць; це́сная су́вязь; фіз. счапле́нне
zusámmenhalten
*
1.
vi трыма́цца ра́зам, стая́ць адзі́н за аднаго́
2.
vt трыма́ць, утры́мліваць ра́зам, не дава́ць распада́цца [раздзяля́цца]
er hält Geld sehr zusámmen — ён да́рам гро́шы не патра́ціць
Zusámmenhang
n -(e)s, -hänge
1) су́вязь, звя́знасць; кантэ́кст
im éngen ~ — у це́снай су́вязі
etw. in ~ bríngen* — (mit D) звя́зваць што-н. (з чым-н.)
im ~ stéhen* — быць [знахо́дзіцца] у су́вязі з чым-н.
2) прычы́на, прычы́нная су́вязь
3)
in ~ damít — у су́вязі з гэ́тым
zusámmenhanglos, zusámmenhangslos
a бязла́дны, няскла́дны
éine ~e Réde — бязла́дная [няскла́дная] мо́ва
zusámmenhauen
* vt
1) засячы́, пасячы́ (у коннай атацы)
2) разм. зарганізава́ць, сабра́ць (наспех)