widerstéhen
* vi (D)
1) супраціўля́цца (чаму-н.); устая́ць (перад чым-н.)
dem Ángriff ~ — адбі́ць напа́д
der Versúchung nicht ~ können — падда́цца спаку́се [спакушэ́нню]
2)
díese Spéise widerstéht mir — гэ́тая стра́ва мне пры́кра
wíderstrahlen, widerstráhlen
1.
vt адбіва́ць, адсве́чваць
2.
vi адбіва́цца, адсве́чвацца
widerstrében
vi (D) (уну́трана) праці́віцца, (су)пярэ́чыць (чаму-н.)
es widerstrébt mir… — мне агі́дна [брды́ка]…
Wíderstreit
m -(e)s, -e суты́чка, спрэ́чка
widerstréiten
* vi супярэ́чыць, ісці́ наперако́р
Wíderwärtigkeit
f -, -en (часцей pl) няго́ды, (вялі́кая) непрые́мнасць
Wíderwille
m -ns агі́да (gegen A – да каго-н., чаго-н.)
wíderwillig
1.
a нездаво́лены; вы́мушаны
2.adv неахво́тна, з агі́дай