fégen
1.
vt ме́сці, падмята́ць
◊ jéder fége vor séiner Tür — ≅ не ўтыка́й нос у чужы́я спра́вы
2.
vi (s) імча́цца (пра вецер)
es fegt héute — сёння завіру́ха
das Áuto fegt durch die Stráße — аўтамабі́ль ві́храм імчы́цца па ву́ліцы
Feh
n -(e)s, -e вавёркавае фу́тра, вавёркавая шку́ра
Féhde
f -, -en варо́жасць; спрэ́чка, зва́дка
mit j-m in ~ líegen* — варагава́ць з кім-н.
féhden
vi уст. варагава́ць, быць во́рагамі
Féhe
f -, -n са́мка пушно́га зве́ра
féhl
~ am Ort [am Plátz(e)] sein — быць не да ме́сца [недарэ́чы]
Fehl
◊ níemand ist óhne ~ — ніхто́ не безграхо́ўны
frei von Schuld und ~ — без усяля́кай віны́, бязгрэ́шны; бездако́рны, беззага́нны
Féhlanzeige
f -, -n зая́ва аб няста́чы чаго́-н., зая́ва пра невыкана́нне чаго́-н.
Féhlbericht
-(e)s, -e непраўдзі́вае [фальшы́вае] паведамле́нне
Féhlbestand
m -(e)s, -bestände недахо́п, недахва́т