fégen
1.
vt ме́сці, падмята́ць
◊ jéder fége vor séiner Tür — ≅ не ўтыка́й нос у чужы́я спра́вы
2.
vi (s) імча́цца (пра вецер)
es fegt héute — сёння завіру́ха
das Áuto fegt durch die Stráße — аўтамабі́ль ві́храм імчы́цца па ву́ліцы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)