úrständlich
a які́ знахо́дзіцца ў першабы́тным ста́не
Úrstoff
m -(e)s, -e хім. элеме́нт
Úrteil
n -(e)s, -e
1) меркава́нне, ду́мка
sein ~ über j-n, etw. (A) fällen [ábgeben*] — вы́казаць сваё меркава́нне нако́нт каго́-н., чаго́-н.
sich (D) ein ~ über etw. (A) bílden — скла́сці сабе́ ду́мку [меркава́нне] аб чым-н.
2) рашэ́нне
3) юрыд. прысу́д, прыгаво́р
ein ~ (aus)spréchen* [fällen] — вы́несці прыгаво́р [прысу́д]
óhne ~ und Recht — без суда́
úrteilen
vi (über A) меркава́ць, разважа́ць, выка́зваць сваю́ ду́мку (пра што-н.)
nach (D) zu ~ — калі́ меркава́ць [разважа́ць] па (чым-н.)
Úrteilskraft
f - ро́зум, разумо́выя здо́льнасці
Úrteilsspruch
m -(e)s, -sprüche прысу́д, рашэ́нне суда́
Úrteilsverkündung
f -, -en абвяшчэ́нне, прысу́ду
Úrteilsvollstreckung
f -, -en выкана́нне прысу́ду, прывядзе́нне прыгаво́ру ў выкана́нне