erbáuen
I
vt будава́ць, адбудо́ўваць
II
1.
vt прыно́сіць задавальне́нне [ра́дасць]
erbáut sein von (D) — быць у захапле́нні
2.
(sich)
1) (an D) адчува́ць задавальне́нне [ра́дасць] (ад чаго-н.)
2) узно́сіцца душо́й, атры́мліваць духо́ўную асало́ду
Erbáuer
m -s, - будаўні́к; заснава́льнік (тс. перан.)
erbáulich
a уст.павуча́льны, навуча́льны
das ist ja recht ~! — іран. гэ́та ве́льмі мі́ла!, няма́ чаго́ і гавары́ць!
erbärmlich
a ва́рты жа́лю, пагарджа́ны, нікчэ́мны
Erbärmlichkeit
f -, -en
1) нікчэ́мнае стано́вішча; гале́ча, убо́ства
2) по́дласць
Érbe
I
m -n, -n спа́дчыннік, насту́пнік, спадкае́мец
II
n -s спа́дчына
ein ~ ántreten* — уступі́ць у правы́ спа́дчыны
erbében
vi s калаці́цца, дрыжа́ць, трэ́сціся
érben
vt (von D) атрыма́ць у спа́дчыну (ад каго-н.)