entkéimen
1.
vi (s) прараста́ць; дава́ць па́расткі
2.
vt стэрылізава́ць
entkérnen
vt выма́ць зярня́ты [ко́стачкі] (з пладоў)
entkléiden
1.
vt высок. раздзява́ць, распрана́ць
j-n séines Ámtes ~ — зняць каго́-н. з паса́ды
2.
(sich) раздзява́цца, распрана́цца
entkómmen
* vi (s) уцяка́ць, уніка́ць
der Gefáhr ~ — уні́кнуць небяспе́кі
entkóppeln
vt раз’ядно́у́ваць, расшчапля́ць
entkörnen
vt ачышча́ць ад зярня́т, аддзяля́ць зярня́ты
entkräften, entkräftigen
vt
1) знясі́льваць, аслабля́ць
2) анулява́ць, адмяня́ць
3) абвярга́ць (довады)
entkräftet
a знямо́жаны, бяссі́льны, пазба́ўлены сіл
entláden
*
1.
vt
1) разгружа́ць
2) эл. разраджа́ць
2.
(sich)
1) разрадзі́цца
2) узня́цца (пра навальніцу)